Drugą częścią obchodów Narodowego Dnia Życia była Msza Święta, celebrowana przez ks biskupa Rudolfa Pierskałę w kościele katedralnym św. Krzyża w Opolu o godz. 18:30. Eucharystia zgromadziła rzesze wiernych, którzy przybyli modlić się o świętość i nienaruszalność życia. Wśród zgromadzonych byli laureaci Tulipanów Narodowego Dnia Życia, przedstawiciele władz, grupa kleryków z Wyższego Seminarium Duchownego wraz z grupą Pro-life oraz pracownicy Diecezjalnej Fundacji Ochrony Życia. Wśród celebransów Mszy byli księża: ks. Jerzy Dzierżanowski, ks. Paweł Landwójtowicz, ks. infułat Edmund Podzielny.
Homilię wygłosił ks. bp Rudolf Pierskała, który rozpoczął rozważania słowami: „Bóg daje nam znaki”, czym nawiązał do odczytanej chwilę wcześniej Ewangelii, w której to Anioł zwiastuje Maryi narodzenie Syna Bożego. Maryja nie tai obaw, jednak Bóg, za pośrednictwem Anioła, daje jej znak mówiąc o brzemienności jej kuzynki Elżbiety, „dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”. Dzięki wielkodusznej odpowiedzi Maryi „słowo stało się ciałem”, narodził się Jezus, który uświęcił życie swoją ludzką wędrówką, swoim dzieciństwem, publiczną działalnością, przez co raz na zawsze my, ludzie, jesteśmy uświęceni – kontynuował biskup. Wspomniał również słowa Ojca Świętego, Jana Pawła II, który w liście do rodzin „Gratissimam sane” z 1994 roku napisał o tym, iż życie Chrystusa również od samego początku było zagrożone i że tylko cudem uniknął on śmierci. Papież zauważył także, że stajemy w obliczu „cywilizacji śmierci” – jego słowa przejmują nas, bowiem za ich sprawą żywiej staje nam przed oczami wartość życia, która wzrasta, gdy spojrzymy na nie przez pryzmat religijny. „Życie jest święte, bo pochodzi od Boga, człowiek został stworzony na Jego obraz i podobieństwo” – kontynuował ks. biskup i dodał, iż –„przekonanie o świętości życia jest wyrazem szacunku do niego, czego szczególnym przejawem jest Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego.” Wszystkich, którzy zamierzali się podjąć tej szlachetnej inicjatywy, biskup nazwał „Aniołami Stróżami” matek, oczekujących dziecka, które z różnych powodów przeżywają trudności i w tym czasie szczególnie potrzebują wzmocnienia i pokrzepienia.
Po kazaniu biskup zaprosił przed ołtarz osoby pragnące się podjąć Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego. Jest to przyrzeczenie związane z otoczeniem duchową opieką nienarodzonego dziecka, którego imię znane jest tylko Bogu. Zobowiązanie obejmuje odmówienie jednej Tajemnicy Różańca, modlitwy specjalnej rodzica adopcyjnego i dowolnego postanowienia. Duchowa adopcja może być podjęta jeden raz, ale może być podejmowana cyklicznie co 9 miesięcy, jednak zawsze po wypełnieniu poprzednich zobowiązań. Każdorazową nową Duchową Adopcję powinno poprzedzać nowe przyrzeczenie.
Wszyscy, którzy podjęli się Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego otrzymali znane w naszej Fundacji „kapcioszki” i ręcznie robiony różaniec. Był to dar więźniarek, osadzonych w zakładach karnych, które w ten sposób pragnęły się włączyć w obchody Dnia Świętości Życia.
Sandra Narewska
